Felsefenin elmasi Joseph Jacototnun basina düsmüstür 1818de sürgünde bir devrimci olan Jacotot Belcikada Fransiz edebiyati okutmani olarak yari-zamanli bir is bulur. Tek kelime Fransizca bilmeyen Flamanlara, kendisi de tek kelime Flamanca bilmedigi halde hocalik etmek zorundadir... Ikidilli bir Fénelon baskisi kosar imdadina; ögrencilerinin kendi kendilerine Fransizca ve Telemaki ögrenmelerine kilavuzluk eder. Insanin bilmedigini de ögretebilecegini gösteren bu tuhaf deneyin sezdirdigi kacinilmaz sonucu anlamakta hic gecikmez Jacotot Bilen ile bilmeyenin, ögreten ile ögrenenin, kol emekcisi ile zihin emekcisinin, kisacasi zekalarin esitligi.
Bu sasirtici hikayeyi ve Jacototnun felsefesini anlatan Jacques Rancire hem egitim üzerine cok özgün bir düsünce sunuyor hem de zekalarin esitsizligini ve bilgi hiyerarsisini bahane eden toplumsal esitsizlik tasavvurlarina önemli elestiriler getiriyor. Özgürlestirmeksizin egiten aptallastirir, diyen Cahil Hoca, egitimciler ve egitim sistemi üzerine kafa yoranlar icin oldugu kadar siyaset felsefesiyle ilgilenenler icin de ufuk acici bir kitap.
