Hans Meyer, babasi Birinci Dünya Savasinda ölünce, annesi tarafindan Katolik olarak büyütülür. Yirmi üc yasina geldiginde, Nuremberg Yasalarinin kabulüyle, savas kahramani babasi Yahudi oldugu icin artik Yahudi muamelesi görecegini ögrenir. Bundan sonraki hayati direnis, iskence, toplama kamplari ve tesadüfi kurtulusunun ardindan olup biteni anlamlandirma cabasiyla gececektir. Adini Fransiz tinili Jean Améryye cevirse de, yazilarinda ona evini hatirlatan Almancayi kullanacaktir israrla. Toplama kampina Yahudi kimligini benimseyerek gelenlerin gecmise, Komünist olarak gelenlerin gelecege dayanan bir gücü, adi suc isleyip gelenlerin ise günü kurtarma yetenekleri vardir. Oysa agnostik, hümanist bir entelektüel, temel düsünsel hosgörüsü ve yöntemsel kuskuculugunun özyikim unsurlarina dönüstügünü fark edecektir dehsetle.
Kurtulduktan kisa süre sonra toplumun ona bakisinin pek de iyi olmadigini fark eder Toplum kendi bekasinin, düzenini sürdürmenin pesindedir; bireylerin acilariyla, olup biten dehseti anlamlandirmakla ilgilenmez. Yasananlari gercekten aktarabilecek olanlar hayatlarini kaybetmis, sag kalanlarsa safra konumuna düsmüstür bu durumda toplama kamplarina taniklik etmek mümkün müdür Suc ve Kefaretin Ötesindede iste bu ruh haliyle bize deneyimlerini aktarmaya, tek tek insanlari ezip yok etme pahasina isleyen dünya düzenine karsi uyarmaya calisiyor Améry. Iskenceye yenik düsen kisi, bir daha asla dünyaya isinamaz, diyerek, baskiya maruz birakilmis tek tek kisilerin hakkini toplumdan israrla sormaya devam ediyor. Bu hakki tanimadan toplumsal barisin ne kadar güc olacagini hatirlatarak...
