Eger gecmiste bireyin drami sermaye tarafindan sömürülmek idiyse, bugün cokluk icin trajedi artik sömürülemez bile olmak, sermayenin artik hic ihtiyac duymadigi, bir kenara terk edilmis fuzuli insanlik icinde sürgün nesnesi olmaktir. Kapitalizmin ilk zamanlarinda yalnizca zenci kölelerin maruz kaldigi sistemik tehlikeler, artik bütün alt insanliklar icin norm haline gelmemisse bile, hepsinin payina düseni olusturuyor. Zenci olma kosulunun bu evrensellesme egilimi, yepyeni emperyal pratiklerin ortaya cikmasiyla at basi gidiyor. Iste bu yeni yipranabilirligi, bu eriyebilirligi, bunlarin yeni varolus kurali olarak kurumlasmalarini ve bütün dünyaya yayilmalarini, dünyanin zenci gelecegi diye adlandiriyoruz.Zenci, bütün insanlar arasinda, vücudu metaya dönüstürülen insan türü oldu. Zenci ve irk, bes yüzyildan beri, Bati toplumlarinin tahayyül dünyasinda ayni anlama geliyor. Bu iki kavram modern zamanin bilme ve ondan türeyen yönetim pratiklerinin üzerinde yükseldigi zemini olusturdular. Zenci kelimesi, asagilamak ve dislamaktan öteye, insan türü icinde saymamanin ifadesi oldu.Günümüzün önde gelen post-kolonyal düsünürlerinden Achille Mbembe, zenci olma konumu ve ondan kaynaklanan toplumsal tasarimlari inceleyerek, yükselen yeni irkcilik bicimlerinin üzerine isik tutuyor. Neoliberal tahakkümün ve güvenlik politikalarinin yol verdigi isgal ve yagma savaslari, yeni bir irkciligi dünya ölceginde yaratirken, Zenci Aklin Elestirisi modern dünya tarihinin zencisinin farkli bicimler altinda yeniden üretilisini gösteriyor. Tabu yikici bir yaklasimla, günümüz dünyasinin önde gelen sorularindan biri üzerine bizi düsünmeye davet ediyor Farkliligi ve yasami, benzeyen ve benzemeyeni nasil düsünmeliyiz
