Tek bir sözcük fazla degil, tek bir sözcük yanlis yerde kullanilmamis. Neue Zürcher Zeitung Judith Hermann, askin ve korkunun pencesinde gercek hayati iskalayan, yasama dair planlarinin sonucsuz kalisina kederden cok melankolik bir ruh haliyle katlanan insanlarin duygularini yogun atmosferli bir anlatimla, özgüvenli bir dille sunuyor okura. Hikayelerinin üzerine sanki bir sakinlik serilmistir, bazen neredeyse hareketsiz görünürler, ama gergin bir durgunluktur bu - sicak, nemli bir yaz gününde, firtina patlamasindan hemen önceki dakikalar gibi. Karakterleri de garip bir sekilde uyurgezer gibidir. Sokaklarda dans edebilirler, flört edebilirler ya da kendilerine zarar verebilirler - yine de kendi yasamlarinin icinden edilgence, neredeyse tembelce kayarlar sanki, görünüste her seyi oldugu gibi kabul eder, hicbir seyi sorgulamazlar. Kendilerini gözlemler, tepkilerini ve duygularini saptarlar, ancak bunlari aciklayamadiklari bellidir. Yayimlandigi yil Almanyada bütün elestirmenlerin büyük övgüleriyle karsilanan Yaz Evi, Daha Sonra, cagdas öykücülüge farkli bir pencere acmisti.
