Bu sohbetlerde Krishnamurti, insan sorunlarinin derinlerine inmekte, bu sürecte uzmanlik ve insanoglu arasindaki en ilginc farklari ortaya koymaktadir. Kendimizi öncelikle uzman, sonrasinda insan olarak görüp görmedigimizi sorgulamaktadir. Egitimimiz bizi genelde, ta cocuklugumuzdan beri fiziksel problemleri cözmeye egitmis olmasi bakimindan, bu konuda uzman haline getirir. Beynimiz böylelikle problem cözmeye sartlanir ve ayni mantigi psikolojik alana da tasir ve bu nedenle her duruma, her duyguya cözülmesi gereken korkunc bir problem gözüyle bakar. Problem-cözen zihnin asil yapisi kendini problem yaratan zihin olarak görememesidir ve bu sebeple problemlerinin sonunu getiremez. Farkli baglamlarda, cesitli örnekler sayesinde Krishnamurti tekrar tekrar o büyük anlayisina geri dönmektedir Hayatta hicbir seyi sorun etme.
Krishnamurti cogunlukla kurmus oldugu okullarin ögretmenlerini isaret etse de kitapta herkes icin bir seyler bulunmaktadir; yeni bir egitim sistemiyle ilgilenenler, ebeveynler, Vedanta veya Budizm bilgeleri, psikologlar, siradan dünyalarinda yasayanlar, inanc arayisindakiler...
